Jak upolować pisarza? - Sally Franson

Zdecydowanie tym co mnie najbardziej zachęciło do przeczytania tej powieści był dopisek na okładce "Diabeł ubiera się u Prady na dzisiejsze czasy" i zapewnienie, że jest to historia w klimacie filmów i książek typu "Dziennik Bridget Jones". Oglądałam oba filmy i były dla mnie świetną odskocznią od rzeczywistości oraz dawką humoru i tego oczekiwałam w powieści Jak upolować pisarza?

Casey Pendergast uwielbia swoją pracę, mimo że nie jest spełnieniem jej dawnych marzeń. Pracuje jako dyrektor kreatywny w agencji reklamowej i jest pupilką szefowej, co zupełnie jej nie przeszkadza, a wręcz schlebia. Kiedy szefowa przedstawia jej najnowszy projekt, w którym Casey dostałaby kierownicze stanowisko, kobieta od razu się zgadza. Jej celem ma być pozyskanie pisarzy do kampanii reklamowych. Pierwszą ofiarą jest niesamowicie przystojny autor Ben Dickinson. Casey nie dość, że udaje się pozyskać mężczyznę do kampanii to dodatkowo zawiązuje nową, obiecująco zapowiadającą się znajomość. Co wyniknie z projektu i jak potoczy się znajomość kobiety z pisarzem?

Tego rodzaju książek ostatnio mi brakowało, obyczajówek z romansem w tle. Bo wbrew pozorom, nie gra on tu aż tak dużej roli, jak mogłoby się wydawać po przeczytaniu zapowiedzi. Pierwszym co mnie zaczęło wkurzać jest ogrom opisów. Szczególnie tych nic nie wnoszących i bezsensownych. Zajmują chyba większość powieści, a zdecydowanie najwięcej jest ich na początku, z upływem rozdziałów na szczęście ich ubywa. Uważam, że w większości były całkowicie zbędne. Język pisania autorki jest prosty, dzięki czemu książkę się w miarę szybko czyta, jeśli już przebrniemy przez pierwszą (największą) falę opisów. Miałam nadzieję, że powieść będzie zabawna, niestety trochę się zawiodłam. Co prawda nie brakuje jej humoru, ale nie tego oczekiwałam. Pomysł na fabułę jest moim zdaniem całkiem niezły i oryginalny. Postacie są równie ciekawe, ale nie będę się rozpisywała na temat wszystkich, skupię się na Casey. Poznajemy młodą, zapracowaną kobietę, która pnie się po szczeblach kariery. Jest bezwzględna, angażuje się w projekty, które nierzadko kłócą się z jej sumieniem. Z początku nie wzbudziła we mnie pozytywnych uczuć. Była arogancka, przekonana o swojej świetności i niezbyt przypadła mi do gustu. Niektóre z jej zachowań były żenujące, co zostało zapewne spowodowane trudnym dzieciństwem. Polubiłam ją dopiero w ostatnich rozdziałach książki, gdy przeszła swego rodzaju przemianę.
Myślę, że ta książka spodoba się wielu czytelniczkom. Jest to lekka, momentami zabawna lektura osadzona w korporacyjnych realiach. Powieść o pogoni za złudnym szczęściem, idealna na wakacje.
Moja opinia- 6/10

Książkę  mogłam przeczytać dzięki uprzejmości wydawnictwa Znak ♡